Indian Summer

Als de zomer ten einde loopt, als de eerste nachtvorst zich aandient, dan verandert het beeld van een bosrijk landschap. Langzaam kleurt het blad aan de bomen dan van groen naar oranje/geel en soms zelfs naar rood. Egels en dassen behoren dan de voorraad voor de winter op peil te hebben gebracht en de Vlaamse gaai verzamelt en verbergt eikels, want het kan weleens een lange winter worden.

Die tijd van het jaar wordt in Amerika de Indian Summer genoemd. In noordoostelijke staten zoals New England is dat fenomeen het meest zichtbaar. Felgekleurde bossen trekken er massa’s natuurliefhebbers. Soms loopt de temperatuur nog op tot tegen de twintig graden en dan is het helemaal feest voor Amerikaanse gezinnen.

In vergelijking tot die pracht en praal moeten we ons hier tot wat minder natuurschoon beperken. Maar het blijft een wonder dat er straks geen blad meer aan de bomen is te zien en, medio april, de natuur opnieuw tot leven komt. Elk jaar weer.

Voor het wild betekent dit jaargetijde een spannend bestaan. Reeën en herten zijn dan drukdoende het nageslacht op peil te houden. Maar ook is er die dreiging dat ze een jager treffen, geduldig wachtend tot de reebok voor zijn geweerloop verschijnt. Je kunt dat dierenleed noemen. Je kunt ook argumenteren dat de jacht van alle tijden is en aldus het bestand aan reeën en herten gecontroleerd wordt.

Als het ware om de hoek bij dit hotel ligt de Tjongervallei. Honderden reeën en herten grazen daar onbekommerd. Hoogst onverstandig om zodra de duisternis intreedt nog door de Tjongervallei te rijden. Tenzij je de snelheid tot pakweg 20 kilometer per uur beperkt en bereid bent om zigzaggend langs het wild te trekken.

Hoe dan ook, het is herfst. Trek erop uit. Trek de natuur in. En tracteer je nadien op een goed glas wijn en een smakelijk diner. Tot Lunia!

Lees hier het artikel over Lunia's Chef-kok Martin Hoppers in de Leeuwarder Courant.